Najważniejszym elementem wyposażenia każdego odtwórcy historycznego jest ubiór. Bez stroju dobrze wykonanego i dopasowanego do odtwarzanego okresu, żaden szanujący się rekonstruktor nie wybierze się na imprezę, choćby nawet najmniejszą.
Wczesnośredniowieczna odzież skandynawska
Wśród osób niezaznajomionych z ubiorem historycznym panuje często mylny pogląd iż stroje wczesnośredniowieczne były mało atrakcyjne wizualnie, i najczęściej składały się z odzieży w naturalnych, silnie stonowanych kolorach. Ubiór wikingów był jednak bardzo zróżnicowany, a wśród znalezisk można znaleźć bardzo imponujące, piękne stroje i ozdoby. Najbardziej podstawowym elementem owego stroju jest koszula. Może być ona wykonana z lnu lub wełny, choć lniane koszule preferowane są głównie przez tych rekonstruktorów którzy uczestniczą w imprezach organizowanych latem. W zależności od odtwarzanej postaci, koszula może być prosta, albo też zdobiona haftami czy krajkami, a w niektórych przypadkach nawet złotą nicią. Tuniki, często mylone z koszulami, są odzieżą wierzchnią zakładaną na same koszule. Są one do nich podobne krojem, choć zazwyczaj szyte są z wełny, i noszone w zimniejsze dni. Tuniki wzorowane na znaleziskach są bardzo imponującymi elementami odzieży, często mającymi bogate zdobienia. Bardzo charakterystycznym elementem ubioru wczesnośredniowiecznego Skandynawa jest również kaptur.
Kaptury zakładane są na tuniki lub płaszcze, i mają za zadanie chronić nie tylko przed deszczem, ale również zimnem. Są one świetnym dodatkiem do każdego stroju, gdyż spełniają również funkcję użytkową, będąc równocześnie elementem wyposażenia pokazowego. Czapki obszyte futrem, natomiast, są noszone przez tych rekonstruktorów, którzy odtwarzają postacie bardziej zamożne.
